Bazen onlara bişey olacak korkusuyla çocukça hareketlerini kısıtlıyoruz, onların çocukluklarının verdiği enerjiyi safdışı bırakmaya çalışıyoruz. Aslında yapmamamız gerekir diyorum ama onları koruma içgüdümüz yok mu buna engel oluyor işte :(
Bugün Liya ile aramızda geçen konuşma beni bu konuda biraz daha rahat olmam gerektiğini hatırlattı. Belki önlem alarak kısıtlamaları en aza indirebiliriz diye düşündüm.
- Anne ben büyüdümmü?
- Tabi kızım büyüyorsun. Sen büyümeyi çok mu istiyorsun?
- Evet çok istiyorum.
- Neden kızım?
- Çünkü büyürsem birşeyleri kırıp dökmem, koşturmam, zıplamam
- Ama kızım biz büyüğüz ama bizde bazı şeyleri kırabiliyor dökebiliyoruz sadece koşturup zıplamıyoruz
- Evet işte bende büyüdüğümde koşturmam zıplamam sizde bana kızmazsınız öyle değil mi?
- Ama biz sen düşeceksin , kendine bir zarar vereceksin diye kızıyoruz yoksa niye kızalım
Dedim demesinede içim acıdı yani 3.5 yaşında bir çocuk bunu düşünüyor ve büyümeyi bu yüzden istiyorsa demekki yanlış birşeyler var......
